هدف: مقایسه اعوجاج های رده بالا پس از فتورفرکتیوکراتکتومی با دو روش PT و PTA در بیماران نزدیک بین و نزدیک بین آستیگمات.روش پژوهش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 80 چشم با توجه به معیارهای ورود به مطالعه، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 40 چشمی تحت فتورفرکتیوکراتکتومی با روش PT یا PTA قرار گرفتند. دید اصلاح نشده، دید اصلاح شده، رفراکشن آشکار، معادل کروی، فاکتور Q، اعوجاج های کروی و اعوجاج های رده بالا در بیماران قبل از عمل و در ماه های 1، 3 و 6 پس از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در میزان اعوجاج های رده بالا بیماران در دو گروه پیش از عمل، تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. میزان اعوجاج های رده بالا نسبت به پیش از عمل در گروه PT به صورت معناداری افزایش (P<0.001) و در گروه PTA کاهش یافت (P<0.001). میزان اعوجاج های کروی نسبت به پیش از عمل در گروه PT افزایش آماری معنی دار (P<0.001) ولی در گروه PTA فاقد تفاوت معنی دار آماری بود (P=0.57).نتیجه گیری: انجام فتورفراکتوکراتکتومی با روش PT، سبب القای اعوجاج های رده بالا و کروی پس از عمل می گردد در حالی که روش PTA سبب درمان اعوجاج ها رده بالای از پیش موجود می شود.

افراد مبتلا به بیماری پارکینسون در مراحل پیشرفته بیماری اغلب به سختی می توانند راه بروند و از مشکلات تعادلی رنج می برند. این بیماران حرکات عملکردی خود را در دامنه کوچکتر و با سرعت کمتری انجام می دهند، که این مسئله مشکلات زیادی را برای آن ها بدنبال خواهد داشت. بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون در خارج شدن از منزل و مشارکت در اجتماع و در عین حال در انجام کارهای شخصی و مهارت های حرکتی ظریف (مانند نوشتن) خود با سختی های بسیاری مواجه هستند و در بسیاری از موارد نیازمند کمک اطرافیان می باشند. برای دو دهه در کشورهای پیشرفته، از یک روش درمانی نوین و مبتنی بر شواهد و اصول نوروپلاستیسیته تحت عنوان (LSVT) Lee Silverman Voice TREATMENT برای درمان اختلالات گفتار و بلع بیماران مبتلا به پارکینسون، توسط گفتار درمانگران استفاده می شد. در سال 2010 روش BIG(به معنای بزرگ) به این روش اضافه شد. در این روش درمانی تمام بدن درگیر می شود و تمرکز اصلی آن بر روی مهارت های حرکتی می باشد که توسط فیزیوتراپیست و کاردرمانگر هدایت می شود. برخلاف روش های قدیمی که سفتی عضلانی را مشکل اصلی این بیماران معرفی می کند، هدف اصلی در این روش جدید بهبود کندی حرکت در بیماران مبتلا به پارکینسون است. در روش BIG، بیمار ملزم خواهد بود تا با یک زمان بندی مشخص و در یک دوره فشرده یک ماهه یکسری تمرینات ویژه را در حالت های مختلف نشسته و ایستاده در دامنه بزرگتر از حالت معمول در داخل و خارج از محیط درمانی انجام دهد. پژوهش ها نشان داده است که انجام درست روش BIG منجر به نرمتر و بزرگتر شدن دامنه حرکات می شود. همچنین نتایج تحقیقات نشان می دهد که روش BIGدر بهبود الگوی راه رفتن و فعالیت های روزمره بیماران بسیار موثر است و کیفیت زندگی آن ها را به میزان چشمگیری افزایش می دهد. در نهایت شخص قادر خواهد بود تا حرکات را به صورت خودکار و بدون اختصاص توجه در زندگی روزمره خود انجام دهد. با توجه به نتایج مفید این روش و روند رو به رشد استفاده از آن در سرتاسر جهان لزوم آشنائی درمانگران حیطه توانبخشی با این روش جدید و ارائه خدمات بیشتر و کامل تر و همگام با دانش روز دنیا برای بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون احساس می شود.

مقدمه: برای بهبود آلیاژ نیکل - تیتانیوم جهت استفاده در درمان ریشه تلاش های بسیاری صورت گرفته است. خصوصیات سطحی این آلیاژ را می توان با تغییراتی نظیر الکتروپالیش کردن و کاشتن یون در سطح، بهبود بخشید تا بر قابلیت برندگی آن موثر باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر عملیات سریع سرمایش بر قابلیت برندگی فایل های چرخشی نیکل - تیتانیوم بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی از 60 عدد فایل چرخشی Hero642 (سایز 25، تقارب 4 درصد) در سه گروه 20 تایی استفاده شد. گروه اول: فایل هایی که تحت عملیات سریع سرمایش قرار نگرفتند. گروه دوم: بلافاصله بعد از عملیات سریع سرمایش (24 ساعت غوطه ورسازی در حمام نیتروژن مایع با دمای -196°c) مورد سنجش قابلیت برندگی قرار گرفتند و گروه سوم: پیش از سنجش قابلیت برندگی دمای نمونه ها طی 24 ساعت به آرامی به دمای محیط رسانده شد. برای ارزیابی قابلیت برندگی، نگارندگان سیستم نوینی طراحی و استفاده کردند. فایل های چرخشی به ماشین آزمون متصل شدند و به مدت 10 ثانیه در طول 16 میلی متر روی پلکسی گلاس حرکت چرخشی انجام دادند. کاهش وزن و عمق شیارهای ایجاد شده روی پلکسی گلاس ها اندازه گیری شد. جهت مقایسه میانگین قابلیت برندگی سه گروه، از آزمون آنالیز واریانس یک و دوطرفه در سطح اطمینان 0.95 استفاده شد.یافته ها: گروه دوم به طور معنی داری شیارهای عمیق تری ایجاد کرده و کاهش وزن بیشتری نسبت به دو گروه دیگر داشت (p value<0.001، p value= 0.022) که به مفهوم بهبود قابلیت برندگی است اما از نظر قابلیت برندگی، بین گروه های اول و سوم اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد (p value= 0.23، p value= 0.61).نتیجه گیری: اجرای عملیات سریع سرمایش تا مدت محدودی بعد از عملیات خصوصیات سطحی آلیاژ نیکل - تیتانیوم را بهبود بخشیده و کارایی برندگی فایل های چرخشی نیکل - تیتانیوم را افزایش می دهد.

فولادهای منگنزی (هادفیلد) به دلیل خواص ویژه از جمله مقاومت در برابر سایش توام با توان ضربه پذیری مناسب و انعطاف پذیری خوب و قابلیت کار سختی بالا، بخش مهمی از قطعات مصرفی در صنایع معدن و راهسازی را به خود اختصاص داده است. انجام سیکل عملیات حرارتی به نحوی که زمینه کاملا آستنیتی به دست آید، منجر به حداکثر مقاومت به ضربه در این فولادها می گردد. عدم اجرای کامل سیکل عملیات حرارتی و باقیماندن کاربید در مرزدانه های آستنیت باعث کاهش خواص مکانیکی از جمله مقاومت به ضربه می گردد. دما و زمان آستنیته و سرعت کوئنچ فاکتورهای اصلی در عملیات حرارتی می باشند. برای انحلال کامل کاربیدها محدوده دمایی و زمان آستنیته بسیار مهم می باشد. سرعت کوئنچ نیز باید به قدر کافی باشد تا مقدار کاربیدها به حداقل برسد. در این تحقیق روش طراحی آزمایشات تاگوچی برای تعیین عملیات حرارتی بهینه جهت کاهش میزان کاربیدهای مرزدانه ای همراه با اندازه دانه آستنیت و سختی مناسب مورد بررسی قرار گرفته است. از اورتوگونال L9، با سه سطح آزمایش برای هر فاکتور استفاده گردید. نتایج به دست آمده از آزمایشات نشان داده است، ابتدا دمای آستنیته و سپس سرعت کوئنچ مهمترین فاکتور تاثیر گذار روی میزان کاربید مرز دانه ای و اندازه دانه و میزان سختی می باشد و این نتایج، بهترین سیکل عملیات حرارتی را مشخص نموده است.

یکی از مشکلات اساسی حین انجماد چدنهای نشکن، جدایش عناصر آلیاژی می باشد. جدایش عناصر آلیاژی منجر به افت خواص چدنهای نشکن و چدنهای نشکن آستمپر شده می شود. در این پژوهش ضمن بررسی نحوه توزیع عناصر آلیاژی گرافیت زا و کاربیدزا در زمینه چدنهای نشکن، به منظور همگن نمودن توزیع عناصر آلیاژی در زمینه چدنهای نشکن برای اولین بار، عملیات حرارتی همگن سازی از طریق ذوب جزئی به کار گرفته شد . نتایج Spot - EDS نمونه ها، حاکی از توزیع یکنواخت و همگن شدن توزیع عناصر آلیاژی پس از عملیات حرارتی همگن سازی بود. نتایج آنالیز تصویری از نمونه های همگن و آستمپر شده نشان داد عملیات حرارتی همگن سازی با استفاده از ذوب جزئی بر همگن نمودن ریز ساختار پس از عملیات حرارتی آستمپرینگ چدنهای نشکن بسیار موثر می باشد. بررسی مورفولوژی گرافیتها قبل و بعد از عملیات حرارتی همگن سازی از طریق ذوب جزئی، حاکی از تاثیر جزئی عملیات حرارتی همگن سازی از طریق ذوب جزئی بر مورفولوژی گرافیتها بود.

در این مقاله اثر شاخص های تجربی بر تخریب سیانید در پساب واحدهای عملیات حرارتی مطالعه شد. در این فرآیند از اکسید کننده پراکسید هیدروژن و کاتالیزور مس دو ظرفیتی استفاده شده است. بهینه سازی بر روی محلول های استاندارد سیانید با غلظت 100 میلی گرم در لیتر در محیط قلیایی و دمای 25 درجه سیلسیوس در نسبت های مولی مختلف پراکسید هیدروژن و غلظت های متفاوت کاتالیزور انجام شد. نتایج تجربی نشان داد که در نسبت مولی (H2O2:CN-) 9:1 و غلظت 20 میلی گرم در لیتر کاتالیزور، پس از 30 دقیقه مقدار سیانید به کمتر از پنج میلی گرم در لیتر کاهش می یابد. شرایط بهینه حاصل بر روی پساب واقعی با 540 میلی گرم در لیتر سیانید اعمال شد. پس از 100 دقیقه مقدار سیانید به کمتر از پنچ میلی گرم در لیتر کاهش یافت.